Świetna recenzja. Jestem tego samego zdania. Wykonanie słabe i cięźko się ogląda, choć pomysł na film oryginalny.

Mi bardzo odpowiadał humor w tym filmie i polubiłam też główną bohaterkę. Ale nie o tym, bo wcale nie chcę Cię nawrócić!

Mianowicie, chciałam coś dodać odnośnie kwestii w filmie którą nazwałeś 'wisienką na torcie'. Owszem, do głównej bohaterki dociera, że wybrali ją jedynie dlatego żeby jest kobietą, i widzimy jak jej trochę przykro z tego powodu, no ale kto by odrzucił taką propozycję? Koniec filmu pokazuje, że nie rzuciła się w wir pracy jako lektor, ale została przy swoim dawnym zajęciu, o wiele mniej szanowanym w branży ( voice czy tam vocal coach) ale jakże potrzebnym. Zaczyna uczyć grupę składającą się z samych kobiet jak mówić wyrażając siebie i być usłyszaną i wysłuchaną. Tym samym myślę, że Gina Davis wiedziała co robi wybierając ją i wypuszczając na świat trailer z żeńskim głosem.

Oczekiwanie na nagłą zmianę bohaterki, z infantylnej bałaganiary na twardo stąpającą po ziemi kobietę byłoby chyba trochę na wyrost? Ona przez cały film jest zdecydowanie spójna (i wiarygodna) psychologicznie. Fakt - to nie komedia, a już na pewno nie komedia romantyczna (w tym gatunku diametralna zmiana - nagłe dojrzewanie - może być uzasadniona), jest to jednak kawałek niezłego luźnego filmu obyczajowego - może zbyt dużo naupychanych i z dużym uproszczeniem rozwiązanych (albo i nie) wątków, za to całkiem udane wykreowanie postaci (w tym właśnie to 'zagubienie we mgle') i relacji między nimi - rzadko udaje się pokazać coś takiego w lekkiej formie bez sporego przejaskrawienia (na którym bazują komedie). Spójność bohaterki widać w tym, że zaczyna i kończy na tym samym, tyle że na końcu to, co na początku było źródłem marnych dochodów, na końcu staje się swego rodzaju posłaniem, które wynika zarówno z tego, jak była traktowana przez szowinistycznie nastawione środowisko, jak i z równie szowinistycznego nastawienia producentki. Dla relaksu, dla nieprzepadających za głupawymi komedyjkami, film jak znalazł.

Piękne podsumowanie. Plus - jeśli ktoś śledzi temat voice overow w ju-es-ejach - ładnie pokazuje jak to mniej więcej tam działa. Mimo że wspominają wielokrotnie Lafontaine'a w filmie to Fred Melamed gra właśnie takiego odpowiednika Dona, który jest takim napuszonym lektorem stojącym na piedestale który jest przekonany że deklasuje konkurentów bo został obdarzony cudownym głosem i w końcu dostaje prztyczka w nos od własnej córki, bo przychodzi mu 'zagrać' w końcu w duecie ;-)

Zdecydowanie film nie jest dla wszystkich, ale to nie ze względu na scenariusz tylko na zamiłowanie do... GŁOSU! ;-)

PS. oglądać wyłącznie bez lektora.

Tak samo zostałem zachęcony "pomidorkiem". I tak samo się zawiodłem. Film jest totalnym nieporozumieniem. Obyczajowy też nie jest. Postacie nie są wcale wykreowane, objawiają się znikąd, nie do końca wiadomo o co chodzi, no i oczywiście wszystkie przełomy życiowe bohaterów dzieją się w jednym czasie, chociaż sądząc z wątłej fabuły, wcześniej wiedli spokojne i ustatkowane życie.
Filmu nie polecę nikomu, a do tego jeszcze będę przed nim ostrzegać. 1,5 h straconego czasu.